55e dag: Belorado - Atapuerca

Terwijl iedereen zit te ontbijten, komt Daniel naar beneden, trekt zijn schoenen aan en verlaat de herberg zonder iets of iemand een blik waardig te keuren.

Grumpy has left the building.

Er zitten vandaag een paar stevige klimmen in het parcours en we stijgen in de Montes de Oca naar 1.162 meter.

De bomen zijn hier nog maar net uit de knop!

Ik lunch in San Juan en loop dan door naar Agés, om zo de afstand voor morgen naar Burgos wat kleiner te maken.
 

De eerste herberg is vol en voor de tweede staat een lange rij luid pratende Amerikanen.

Daarvan heb ik er voorlopig even genoeg gezien en ik loop nog maar een half uur verder naar Atapuerca.

Ik schrijft me in, krijg een bovenbed toegewezen en wie ligt daar in die zespersoons kamer?

Grumpy! Niet te geloven, 30 km, 6 dorpen en weet ik veel hoeveel herbergen verder en ik zit weer met die #£^~*¿¥ opgescheept.

Atapuerca is overigens beroemd om zijn opgravingen: in 1994 werden hier de resten van de tot nog toe oudste Europeaan gevonden: de 800.000 jaar oude Homo Ancestor, voorvader van zowel Sapiens als Neanderthaler. Als ik contact maak met het thuisfront, schrik ik me kapot: Lukas, mijn jongste zoon is vanochtend vroeg buiten bewustzijn met een ambulance naar het ziekenhuis gebracht.

Hij is na een avondje stappen om 5 uur op straat tegen een eikel aangelopen, die hem zonder aanleiding een kaakslag verkoopt: tand door zijn lip en bij de landing achterover zijn been bezeerd en een gat in zijn achterhoofd gevallen.

De verdere schade lijkt beperkt tot een lichte hersenschudding en een financiële strop i.v.m. een gemaakte hersenscan. Ik kook van machteloze woede. Als ik die knul ooit tegenkom, krijgt-ie een bloemetje van me. Op zijn zerk, wel te verstaan!