54e dag: Santo Domingo - Belorado

We hadden gelukkig goed gegeten, Daniel op mijn aanraden paella, ik dorade, want daarna had vrouwe Fortuna het gehad met ons. De bedden in de herberg waren van het ergste soort; ze piepten en kraakten bij het minste of geringste, de matrassen bogen door en er stonden veel te veel bedden dicht op elkaar. We hebben nauwelijks geslapen als -ondanks de '7 uur posters'- het geritsel weer om half 5 begint.
Eén meisje houdt moedig stand, kijkt woest naar de tijd op haar mobieltje, neemt een slok Fanta en krult zich daarna weer op. Alle anderen zijn inmiddels 

op als ik om half zeven ook maar opsta. Er is geen ontbijt en om kwart over 7 sjokken we buiten. We lopen domweg achter andere pelgrims aan en lopen zo zeker 2 km om. De kerktoren van Santo Domingo blijft lang dichtbij.

De wandeling was verder niet zwaar, zodat we al om kwart over één Belorado binnenlopen. Ondanks de afspraak de 4e en meest luxe herberg te nemen, stapt Dan zonder overleg de 2e herberg binnen. Geen wifi en geen wasmachine voor onze verwende Amerikaan. De keuken is geconfisqueerd door Moeder Theresa en voorts kondigen de blijde Zwitserse vrijwilligers maar liefst 2 kerkdiensten aan. En bedankt, Dan! Als ik er wat van zeg, is zijn commentaar: I've got no problem with that...

Als we wat gaan drinken op Plaza Major, verdwijnt meneer naar binnen. Ik bestel een biertje en als ik dat op heb, verschijnt-ie pas weer. Of ik altijd alleen drink? Ja, jij was er niet, zeg ik. Hij lacht: geen probleem, ik heb binnen al wat gegeten en gedronken. Dat spelletje ken ik ook, ik betaal mijn biertje en loop zonder om te kijken weg.

's Avonds loopt hij me straal voorbij, draait zich na 10 meter om en vraagt: wanna eat? Ik bedank voor de eer. Ik denk dat ons verstandshuwelijk zijn langste tijd heeft gehad.