37e dag: Bourriot - Gaillères

Het is weer spoorbaan lopen. Onderbrekingen zijn een XII-eeuwse kapel met fresco's en het voormalige station van Retjons. In Bostens, het volgende dorp, is in een zijbeuk van het voorportaal van de kerk een 'halte pelerin' ingericht: bank, tafel, koffie, thee, water. Ik fris me dankbaar op en schrijf wat in het gastenboek.

Mijn voorganger, de Tukker Marcel, heeft neergepend dat hij hier wel pastoor wil worden. Ik ben bang dat de liefde maar van één kant komt.

Vlak na Gaillères, de bijzondere kerk helaas op slot, kom ik aan in het paradijsje Le Chemin Vert. Ik heb alles voor mezelf, zitkamer, slaapkamer, keuken, badkamer. Ik krijg een biertje, mijn was wordt gedraaid en opgehangen en dan gaat Madame voor me koken.

Ze woont alleen, is al 30 jaar gescheiden en haar 4 kinderen wonen verspreid over de aardbol. Vroeger wandelde ze zelf graag, maar dat gaat nu niet meer.

Dan maar pelgrims vertroetelen. Ik laat het me allemaal aanleunen; het is heel onbeleefd gastvrijheid af te slaan. Nou, graag nog één klein glaasje dan mevrouw. Ik hoef morgen toch niet ver.