29e dag: Door leegte naar Langres

We lopen alweer om 7 uur en da's maar goed ook, want het wordt weer een warme dag, heuvel op, heuvel af. We lopen lange tijd parallell met de autoroute en als we 'm dan eindelijk oversteken, is het tijd voor de lunch. Met de hitte de laatste dagen maken we er een gewoonte van ons stokbroodje en wat we nog meer bij ons hebben, in een bar weg te spoelen met één biertje. Volgens mijn gids is er een bar in St. Martin, maar als we het vragen krijgen we weer zo'n meelijwekkende blik. "Hier, een bar? Hier is niks. In Langres!".

Er zit niets anders op dan op een bankje naast het kerkhof te lunchen: stokbroodje ham, camembert en tomaat, weggespoeld met ijskoud water van het kerkhof. Langres is niet ver meer, we zien de ommuurde vesting liggen op het rotsplateau van de volgende heuvel. Maar voor we er zijn, pfff, allemaal haarspeldbochten met een flink stijgingspercentage, druk toeristisch verkeer en tot overmaat van ramp ook nog eens wegwerkzaamheden. Op het eind van een lange warme dag is dat niet ideaal, maar we zijn om half 4 boven.

We willen in de jeugdherberg slapen, maar die is ter ziele en nu biedt mijn gids voor één keer uitkomst; er zijn doorgaans zeer gastvrije Presberytanen gevestigd, daar heb ik vorig jaar in La Chatre ook gelogeerd. Nu zijn we ook welkom, maar pas na 4 uur. We laten onze zak achter, doen wat boodschapjes en happen een ijskoud biertje weg. Na de douche moet Paolo nog naar de Pharmacie en bij het restaurant achter het standbeeld wordt het menu du jour uitgewist en vervangen door moules et frites.

Daarvoor keren we er 's avonds terug en kiezen allebei de variant met kaassaus, die we niet kennen. Het is heerlijk en we laten ongegeneerd tot 3 maal toe nieuw brood aanrukken. Ik loop een beetje stijf terug, niet onlogisch na wéér zo'n zware etappe, maar Paolo strompelt echt een beetje. Hopelijk loopt-ie morgen beter, anders hebben we een probleem...