Dag 18: Château-Porcien

Na een matige nachtrust en dito ontbijt (stokbrood met jam en maar 1 kop koffie) loop ik vandaag naar de Porcien, een streek die zijn naam ontleent aan de varkenssnuit-vormige daken van de woningen. In Lalobbe na 5 km is er zowaar een café open en ik bestel een grote café au lait. Ik bel de Mairie in Château-Porcien en de VVV in Rethel tevergeefs, zodat ik maar op de bonnefooi verder loop.

De route is fraai, zeer landelijk met af en toe een boerendorp. De heuvels van de Ardennen worden vlakker, waaraan je kan merken dat ik langzaam het vlakke land van de Champagne nader. Rond Château-Porcien staan veel windmolenparken en die staan er niet voor niets; ook vandaag waait het stevig. Ondanks dat de lucht er af en toe dreigend uitziet, houd ik het droog. Het stadje zelf valt tegen, een entree langs vieze industrie en een lange, verpauperde straat.

Bij de Mairie hebben ze de zaken goed op orde. Het is zaterdag, de Mairie is dicht en de dorpsjeugd klit wat verveeld bijeen op de trappen. Op het mededelingenbord hangt een keurig lijstje met adressen waar de sleutel van de refuge is te verkrijgen. Bar-restaurant Le Longchamps is vlakbij het pelgrimsverblijf en ik krijg er geroutineerd de code en een stempel. De refuge zelf is de eenvoudigste die ik tot heden heb meegemaakt: achter de voordeur staat een stapelbed, daarachter een gewoon bed met een onderschuifbed. Er zijn 2 deuren opzij met de douche en wc en op een plankje staat naast de waterkoker ook het gastenboek, het livre d'or.

Er staan vrijwel alleen Hollandse reacties in, maar dit keer geen bekende namen. Wel zie ik dat ze er vorige week met 5 man hebben geslapen. Knap, maar ik ben blij dat ik hier alleen ben. Hoe simpel ook, de refuge is wel schoon en compleet, gratis bovendien en ik ben blij dat een kleine gemeente als Chateau-Porcien deze voorziening voor pelgrims in stand houdt!