Douwe

Ik heb bijna een week niet gewandeld, dus vandaag moet het luie zweet er maar weer eens uit. Het weer is mooier dan voorspeld, zonniger, warmer. In een weiland scharrelen twee zwarte zwanen. Als ik beter kijk, zie ik dat ze een kuiken hebben. Eentje maar, wees er zuinig op.

Ik moet steeds aan mijn schoolvriend Douwe denken. Hij zou vandaag jarig zijn geweest, maar stierf vorig jaar augustus, onverwacht. Douwe was, net als ik, een kind van de polder. Hij schreef er ook gedichten over, die postuum zijn uitgegeven door zijn goede vriend Roel Seele. Onderstaand gedicht is uit die bundel.

Alledag

Dit is mijn plek

het dorp, het landelijke leven

ingebed, tussen sloten

veen, vogels en weide

Hier ligt mijn hart

verscholen in diepere gronden

overwoekerd door gras

het riet en de plompen

Daar is overkant

een totaal ander iets

laat mij hier toch blijven

in dit, wat het voor mij is

Ga me niet verplaatsen

ik ben een oude eik

geworteld in de grond

van vroeger en deze tijd

Laat me maar doorgaan

in dit kleine bestaan

ik wil het niet anders

hier nooit meer weggaan

Douwe Andringa

nagelaten gedichten