Dag 13 en 14, La Châtre

Het ontbijt bij Mme Chabbert is overvloedig: koffie uit een soepkom, croissant, cake, eigengemaakte jam en een bakje fruit. Ik krijg ook nog een compliment voor mijn Frans; weinig buitenlandse pelgrims spreken dat, zegt ze. Zelf spreekt ze ook nog Engels en Spaans.

Haar huis lijkt een beetje op Villa Kakelbont en staat aan de uitvalsweg van Châteaumeillant, dus ik ben meteen buiten. Ik hoef maar 21 km. vandaag en doe dus rustig aan. Als ik lunch in een berm, vlak voor Lacs, word ik voorbij gelopen door een stel dat ik eerder aan het kanaal voor dagjesmensen hield. Ze lijken op elkaar: lang, dun, kort grijs haar, beetje saai. Het klopt dus ook wel dat Ria me later vertelt dat het Zwitsers zijn :)

Ria?, hoor ik jullie denken. Ja, Ria kwam aanlopen bij mijn onderkomen bij de Presbyritaines. We koken wel apart, want ik heb nog 1 tomaat en 3 champignons en om dat nou te gaan delen. Later krijg ik daar alsnog een beetje spijt van, want Ria ziet kans haar magnetron-maaltijd te cremeren en moet het met stokbrood doen. Ze had de verpakking verkeerd gelezen en de oventijd aangehouden: 35 minuten. De keuken stinkt de volgende dag nóg...

Ik blijf hier nog een dagje, Ria loopt door. Ze moet omdat ze in etappes loopt een grote stad met treinstation halen. Dit jaar moet dat Limoges worden. Ik benut mijn rustdag zoals dat hoort: rustig. Schoentjes schoongemaakt en ingevet en mijn baard van 2 weken geschoren.

Daarna durfde ik weer onder de mensen. Het avondmaal wordt tagliatelle met zalm en aangezien er geen nieuwe pelgrims zíjn komen opdagen, moet ik dat in alle eenzaamheid bereiden en opeten. Ach, in het plaatselijke museum dat George Sand moet delen met opgezette vogels en lokale kunstenaars was ik ook al alleen. Het lot van de pelgrim, wil hij geen toerist worden. Morgen gelukkig weer verder!