43e dag: Sauveterre - Ostabat
13 mei 2016 - Ostabat-Asme, Frankrijk
Het is vrijdag de 13e. De dag begint grijs met motregen, maar dat gaat al snel over in echte regen. Er is geen houden meer aan, de Pyreneeën huilen, ik pak mijn rugzak in zijn hoes en daarna mezelf.
Het is wel jammer, want vandaag is volgens mij ook één van de mooiste en zwaarste etappes. Zo is er onderweg een 13e eeuwse grenssteen. Volgens goed gebruik zaten de leiders van het drielandenpunt Navarra, Soule en Béarn ieder aan een eigen tafel en dis, op zijn eigen taartpuntje koninkrijk. En die 'gezamenlijke maaltijd bekrachtigde dan de grens.
Van Saint-Palais heb ik door het slechte weer niet veel gezien. Vlak erna ging de weg steil omhoog om over te gaan in een bospaadje dat hoger en hoger kronkelde. Op het hoogste punt stond de beeldengroep 'de reflectie van de hemel', door mij omgedoopt in de sluizen. Het ging maar door.
Heel in de verte zag ik een groepje pelgrims lopen en nadat ik was afgedaald naar de Stèle de Gibraltar, de symbolische samenkomst van de 3 grote Franse routes, kwamen er vanaf links nog eens 5 aanzetten. Ik was er al bang voor, de weg van Le Puy is erg in trek bij de Fransen zelf én bij groepen.
Het hele karakter van de Camino is spoorslags veranderd. Het is niet voor niets dat een klein dorp als Ostabat een gîte met 29! plaatsen heeft en daanaast nog talloze privé-gîtes. Alles zit vol en ik bemachtig bij de 3e poging met moeite het laatste stapelbed.
Goed, ik wist dat dit ging gebeuren en toch valt het tegen: ze zijn met veel en ze zijn lawaaiig. Laten we hopen dat ik er aan wen, anders ga ik alsnog naar huis. Ik ben ook, samen met een Japans! meisje de enige buitenlander hier. Hoe zou die zich voelen?
Je gaat nu richting Roncevaux, waar Roland met 1 zwaardhouw een berg spleet, toen hij probeerde zijn zwaard te vernietigen om Gert zo uit de handen van de Moren te houden. De wonderen waren ook toen de wereld niet uit, dus wie weet brengen de nieuwe dagen je toch ook weer fijne ontmoetingen - een nijver vervelende Fransen.
Bonne route!
We hebben het blogadres van Fleur ontvangen zoals je merkt. We wensen je vanuit Gouda een sportieve groet.
Sylvia, Irene en de overige mede sporters.
Maar inderdaad, soms is de mythe mooier dan de realiteit.
Goede tocht morgen.
Tot lezens
Dico