43e dag: Sauveterre - Ostabat

13 mei 2016 - Ostabat-Asme, Frankrijk

GrenssteenHet is vrijdag de 13e. De dag begint grijs met motregen, maar dat gaat al snel over in echte regen. Er is geen houden meer aan, de Pyreneeën huilen, ik pak mijn rugzak in zijn hoes en daarna mezelf.
Het is wel jammer, want vandaag is volgens mij ook één van de mooiste en zwaarste etappes. Zo is er onderweg een 13e eeuwse grenssteen. Volgens goed gebruik zaten de leiders van het drielandenpunt Navarra, Soule en Béarn ieder aan een eigen tafel en dis, op zijn eigen taartpuntje koninkrijk. En die 'gezamenlijke maaltijd bekrachtigde dan de grens.

Zo erg was hetVan Saint-Palais heb ik door het slechte weer niet veel gezien. Vlak erna ging de weg steil omhoog om over te gaan in een bospaadje dat hoger en hoger kronkelde. Op het hoogste punt stond de beeldengroep 'de reflectie van de hemel', door mij omgedoopt in de sluizen. Het ging maar door.

Heel in de verte zag ik een groepje pelgrims lopen en nadat ik was afgedaald naar de Stèle de Gibraltar, de symbolische samenkomst van de 3 grote Franse routes, kwamen er vanaf links nog eens 5 aanzetten. Ik was er al bang voor, de weg van Le Puy is erg in trek bij de Fransen zelf én bij groepen.

De reflectie vd hemelHet hele karakter van de Camino is spoorslags veranderd. Het is niet voor niets dat een klein dorp als Ostabat een gîte met 29! plaatsen heeft en daanaast nog talloze privé-gîtes. Alles zit vol en ik bemachtig bij de 3e poging met moeite het laatste stapelbed.

Goed, ik wist dat dit ging gebeuren en toch valt het tegen: ze zijn met veel en ze zijn lawaaiig. Laten we hopen dat ik er aan wen, anders ga ik alsnog naar huis. Ik ben ook, samen met een Japans! meisje de enige buitenlander hier. Hoe zou die zich voelen?

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

Foto’s

8 Reacties

  1. Harry Rullmann:
    14 mei 2016
    Hopelijk even een rotgevoel dat snel verdwijnt. Vanaf Saint-Jean is het inderdaad echt druk, maar wel pelgrims uit vele landen, met de Fransen in de minderheid. Sta open voor contact, maakt het accepteren makkelijker. En probeer je overnachtingen te plannen buiten de geijkte etappeplaatsen uit de gidsen. Ik hoop dat je je tocht voortzet tot SdC!
  2. Mirjam Serry:
    14 mei 2016
    Hopelijk verdwijnt dit rotgevoel snel dan maar een beetje sociaal fa door!!!
  3. Dico:
    17 mei 2016
    Fijn je weer te lezen, in elk geval. Gisteren bij ma nog even met Robert en Annette een Rebeks over je gesproken.
    Je gaat nu richting Roncevaux, waar Roland met 1 zwaardhouw een berg spleet, toen hij probeerde zijn zwaard te vernietigen om Gert zo uit de handen van de Moren te houden. De wonderen waren ook toen de wereld niet uit, dus wie weet brengen de nieuwe dagen je toch ook weer fijne ontmoetingen - een nijver vervelende Fransen.
    Bonne route!
  4. Trainings groep gouda Rayer Healthcare:
    17 mei 2016
    Hi Gerard,
    We hebben het blogadres van Fleur ontvangen zoals je merkt. We wensen je vanuit Gouda een sportieve groet.
    Sylvia, Irene en de overige mede sporters.
  5. Gerard:
    17 mei 2016
    @ Harry en Mirjam: alles ziet er nu veel zonniger uit, kwestie van wennen en beter weer!
  6. Gerard:
    17 mei 2016
    Hallo Sylvia, Irene & de rest: ,wat leuk dat jullie me nu ook volgen, alles gaat voorspoedig tot zo ver!
  7. Gerard:
    17 mei 2016
    @ Dico: Het echte verhaal is dat de achterhoede van Karel de Grote werd aangevallen door boze Basken ( toen al) omdat Karel op zijn terugtocht Pamplona had vernietigd. Dat paste later niet in de christelijke wereldvisie en de Basken werden Moren, Roelant een held en Karel de. Grote de Mata Moro. Maar de mythe is mooi :) Net als Pamplona, waar ik nu ben. Doe de groetjes aan je familie van me!
  8. Dico:
    17 mei 2016
    Ha, je dacht toch niet dat ik dat niet wist. Prof de français, tu te rappelles?!
    Maar inderdaad, soms is de mythe mooier dan de realiteit.

    Goede tocht morgen.

    Tot lezens

    Dico