Dag 78: San Quirico d'Orica

12 juli 2017 - San Quirico d'Orcia, Italië

Het ontbijt is in de kelder van het hotel, wat een aparte sfeer geeft, zeker omdat ik om half 8 de enige gast ben. Ik neem het ervan, 3 glazen sap, 2 mokken koffie, muesli met yoghurt en 2 kleine broodjes met salami en kaas.

Om 8 uur, aan de late kant, loop ik via de doorgaande weg het stadje uit. Bij een benzinepomp is icetea te koop. Langs de weg is een apart wandelpad aangelegd, langs grasakkers vol kogeldistels en korenbloemen. Ik loop recht op Montalcino af, totdat de route een haakse bocht maakt. Dan gaat het oostwaarts, over stijgende grindpaden met af en toe schaduw van cipressen bij wijnboerderijen. Je kan er wijn proeven of een luxe kamer nemen, met zwembad vaak. Ik vermoed dat de prijzen niet mals zullen zijn.

San Quirico d'Orica is vernoemd naar Sint Cyrus, een -volgens de legende- 3-jarig jongetje dat voor de ogen van zijn moeder werd doodgeslagen. Je moet er wel iets voor over hebben, om heilig verklaard te worden. Het plaatsje zelf is aangenaam toeristisch, zonder al te grote drukte. Ik ben laat vertrokken en heb onderweg mijn tijd genomen, zodat ik pas kwart voor 5 bij de kerk sta.

Achter de kerk ligt het stadhuis, er tegenover de VVV. Ik krijg een stempel én, tot mijn verbazing, ook meteen een bed, 3 hoog ernaast. De slaapzaal is vrij vol, 12 van de 16 bedden zijn bezet, maar toch kan ik nog een onderbed kiezen. In een van de andere bedden ligt Alexander, de Canadees uit Montreal en later op straat kom ik ook nog een Duitser tegen, die ik 2 weken terug voor het laatst heb gezien. Op de slaapzaal is gelukkig airco. Dat houdt het koel en overstemt bovendien het gesnurk. Iedereen gaat vroeg slapen; morgen wacht een lange en zware etappe.

Foto’s

1 Reactie

  1. Dico:
    16 juli 2017
    Mooi weer te lezen, Gerard. Ik stap net van mijn fietsje, krap 25 km. In iets minder dan een uur, dat dan weer al. Ik wed dat ik minder van het uitzicht geniet dan jij. Bijzonder om elke keer zo op afstand mee te mogen genieten.