Dag 67: Massa's marmer

1 juli 2017 - Massa, Italië

Eerst drie opmerkingen over de laatste titels van mijn reisverhalen;
1. De klank-rijm grauw-Aulla klopt niet. Aulla wordt uitgesproken als Aoela. Excuus.
2. De titel van dit verhaal had zoiets als Zeezicht in Sarzana moeten worden. Maar ja, er staat
3. Massa's marmer. Het is niet zo dat hier de plaatsnaam ontbreekt, het is slechts een woordgrapje.

De twee Italianen begonnen al vóór 5 uur te ritselen en fluisteren. Ik stond ook maar op, van slapen komt nu toch niets meer. Ik wil in een café ontbijten, maar ben na 1 straat over de brug en meteen Aulla uit. Er begint meteen een pittige klim een beboste heuvel op. Steil, modder, stenen, kleine stroompjes over het pad. Prachtig, af en toe een dorp dat tegen de bergwand lijkt geplakt. Voor de kenners: het had wel wat weg van een etappe op de Camino Primitivo.

Het is slechts een korte etappe, 15 km. en ik loop al rond de middag Sarzana binnen. Mijn telefoon heeft vannacht niet goed geladen en da's jammer, want Sarzana heeft een mooi, oud centrum. Het is geheel ommuurd, met 4 grote ronde hoektorens, 2 stadspoorten, tal van leuke pleintjes en een fraaie dom. Voor mij zijn er 2 charitatieve overnachtingsmogelijkheden en een Tourist Office.

En toch gaat het fout. De kerken vangen al lang geen pelgrims meer op en verwijzen naar de kathedraal. Daar geven zojuist Roberto en Alessia elkaar het ja-woord en zit niemand te wachten op een lastige pelgrim. De VVV is dicht, een hotel dichtbij is vol. De vriendelijke receptioniste belt 2 collega's: ook vol. Ik probeer nog een B&B met hetzelfde resultaat, krijg het adres van 2 andere, maar ook die hebben geen kamer over. Het begint erop te lijken dat er in Sarzana geen leeg bed meer te vinden is.

Mijn telefoon is leeg, maar ik heb toch geen nummers meer in mijn gids om te bellen. Ik blader door de etappe van morgen en zie dat die lang en saai is en besluit om dan nu vast een stuk te doen. De weg is lang en recht en gelukkig is het niet warm. Het is druk en lawaaiig, het landschap is verrommelt met wegen, spoorlijnen en industrie. Bij Carrara zijn de bekende marmergroeven, sommige gaan een kilometer diep de bergen in. Overal is marmer, stof, lawaai, steenhouwerijen. Dat blijft zo tot Massa, waar ik (op advies van mijn reisgids, ik hou wel van een gokje) het centrum links laat liggen en in de avondzon bij de zee aankom.

Het eerste hotel is meteen bingo. Dat mag ook wel, want ik loop onderhand 13 uur. Weliswaar met pauzes, maar toch. De teller gaat weer over de 40! De receptionist, een jonge knul verontschuldigt zich in redelijk Engels; er is nog maar 1 kamer vrij in een dependance, met wc en badkamer gedeeld, op de gang. Ik ben allang blij, het hotel heeft 3 sterren en een zwembad, normaal gesproken te duur, maar nu slechts 50 euro, inclusief ontbijt. Ik geef mijn paspoort en credencial, waarvan de knul niets begrijpt. Ik leg het hem globaal uit en hij is onder de indruk. Vanuit Holland komen lopen en zoveel stempels! Hier is overduidelijk nog nooit een pelgrim geweest. Hij is trots het zijne er bij te mogen zetten, overlegt met een collega en meldt dan dat voor mij de kamer maar € 40 kost. Ik bedank vriendelijk, bestel een biertje en krijg dat ook nog eens van de zaak.

Ik douche snel en loop zo snel als dat nog gaat naar de boulevard, waar talloze eettenten zitten. Pas dan realiseer ik me, dat ik de hele dag nog helemaal niets gegeten heb! Dat maak ik nu goed met een mixed grill van vis, met een karafje witte wijn. En zo kwam alles nog goed. Morgen naar Pietrasanta, hopelijk écht een korte etappe.

Foto’s

3 Reacties

  1. Ria W.:
    3 juli 2017
    Meteen bij de les: Camino primitivo. Prachtig! Jij maakt wat mee op je tocht naar Rome. Ik volg ieder verslag, soms met een frons, meestal met een glimlach. Samengevat: je bent een stoere. Maar die indruk kreeg ik al in Brienne le Chateau. (Mijn knie gaat de goede kant uit, maar mijn ziel heeft nog wat langer nodig. Ben tot het gaatje gegaan, niet lijdzaam; maar dat tussen haakjes). Ik kijk vaker in de reisgids en het klopt wel dat je al een heel stuk richting Rome bent. Chapeau en respect. Hartelijke groet, Ria
  2. Gerard:
    3 juli 2017
    Ben je nog van plan later je reis voort te zetten, Ria? Paolo, de Italiaan waar ik mer samenliep, toen ik je in Brienne ontmoette, gaat in augustus verder vanaf Champlitte. Ik denk dat dat voor jouw zielerust ook goed zou zijn. Ik zal je dan volgen en af en toe aanmoedigen! :-).
  3. Ria W.:
    3 juli 2017
    Zou graag weer vanaf Brienne verder willen lopen, maar de orthopeed zal daar niet blij van worden.Misschien (hopelijk) volgend jaar. En die aanmoediging van jou, daar ga ik voor.