Dag 66: Grauw dagje naar Aulla

Pontremoli uit was heel wat minder dan erin. De vallei wordt nauwer, het bekende riedeltje, wegen, dorpen, spoor en rivier. Daar komen hier nog de illegale vuilstorten bij, ik zou het eigenlijk eens moeten fotograferen. Ik heb een paar stukken 'alternatief' gelopen, via de bewegwijzering en zelfs via mijn reisgids. Landschappelijk schiet je er niet veel mee op, terwijl je wel zigzaggend bijna dubbele kilometers maakt.

In Villafranca, halverwege, hield ik het voor gezien en liep ik de ouwe trouwe SS62. Je moet alert blijven op strepenrijders, maar met de drukte viel het mee en zo liep ik na 25 km. Aulla binnen. Alles wat ik over Pontremoli zei, geldt ook voor Aulla. Maar dan omgekeerd. Het is zo lelijk, dat je de pareltjes niet meer ziet.

Ter excuus kan worden aangevoerd dat Aulla zwaar geleden schijnt te hebben in WO II. Net als Rotterdam, maar dat is nog geen reden om IJsselmonde terug te bouwen! Vreselijk, en dan nog industrie, auto's en shopping malls. Is er dan niets positefs over Aulla te melden? Jawel, de zon brak door en daar was ineens ook het pareltje, de parochie San Crapasio, bijna in de heuvels aan het eind van het stadje.

Ook dit complex, volgens mij uit de 8e eeuw, lag in puin, maar is zorgvuldig gerestaureerd. Naast de kerk is het museum, met de crypte en botten van de naamgever. En daar krijg je als pelgrim met paspoort ook een geweldig onderdak, achter de kerk.

Eerst ben ik alleen, als ik terugkom van boofschappen doen, moet ik de kamer delen met 2 Italianen. In de kamer hiernaast hoor ik vrouwenstemmen, dat wordt hier angstvallig gescheiden.

Morgen een korte etappe, maar wel een pittige, door de uitlopers van de Apennijnen, naar Sarzana, onder La Spezia. 10 Uur, bedtijd, Ciao!!