Dag 59: Santa Cristina e Bissone

Dank voor nog zo'n plaatsnaam ;-). Ik schrijf dit verslagje pas 5 dagen later, geen paniek, alles gaat voortreffelijk en Rome komt bijna in zicht. Terug naar de 23e: Het duurt lang voordat ik Pavia uit ben, maar ik denk dan weer aan het citaat van Albert Einstein, dat midden op de brug is ingemetseld en dan gaat het een stuk sneller.

De beschreven route is me te druk en ik ga voor een rustigere variant, zuidelijker, door het gehucht Torre de Negri en bereik zo ook Santa Cristina. Het ligt wat hoger in het vlakke landschap, maar eerst moet ik nog langs een enorme zandwinning en dan zigzaggend eindelijk op de kerk aan. Vooral dat laatste stuk door akkers duurt lang, maar net voordat mijn geduld en water op is, ben ik er dan toch.

Het oratorium zit schuin achter de kerk en het is er een drukte van belang. Ik lieg dat ik gereserveerd heb en ik ben niet de enige die een loopje neemt met de oudere dame achter de bar. Het krioelt er van de kinderen tussen de 6 en 18 en het is voelbaar dat meneer pastoor er even niet is. Ik drink een welverdiend biertje en zie dat de kleintjes nog wel respect hebben voor oma, maar de grotere kinderen heeft ze duidelijk niet in de hand. Gelukkig zijn er ook nog een aantal 18-jarigen, die al te ernstig gedrag corrigeren. Dan ineens is meneer pastoor terug van inkopen doen. Zelfs de kaartende mannen, die zich aan alles onttrokken, staan op en nummer 5, de toeschouwer krijgt de opdracht mij naar mijn kamer te brengen.

In mijn gidsje wordt een zeer eenvoudig onderkomen voorgesteld, maar dat is wel veranderd. Keuken met koelkast en groot fornuis, badkamer met bidet en slaapzaal met airco. Er is zelfs een wasmachine, die helaas de halve gang heeft blank gezet. Een blik in het gastenboek leert me dat dat hoogstwaarschijnlijk het werk van mijn Japanse vriend Shigeto is geweest. Net als ik denk dat ik alleen ben, arriveert er een oudere heer, compleet met hoed, overhemd met lange mouwen en een lange afritsbroek, terwijl het bloedheet is. Op mijn weg naar de pizzeria lees ik dat hij Duits is en Werner heet. Meer info komt misschien morgen, want als ik terugkom, is hij naar buiten. Van alle beschikbare bedden in 2 zalen, heeft-ie uitgerekend het bed naast mij gekozen...?