Dag 37: Pareltje Pontarlier

Het heeft 's nachts flink geregend, maar nu is het droog en zonnig. Aubonne ligt werkelijk in the middle of nowhere, ik klim uit de vallei naar 2 andere piepkleine dorpjes en stuit dan op de drukke N57. Mijn route loopt daar parallel aan en dat geeft behalve overlast van het lawaai, ook het voordeel te weten dat je nog niet verdwaald bent, want het is lastig navigeren op al die bospaden.

Ik loop door bossen over de flanken van le Mont d'Usier naar 900m. hoogte en blijf daarna totaan Pontarlier ongeveer op die hoogte lopen. Volgens mijn gids is Pontarlier dan ook de op een na hoogst gelegen stad in Frankrijk. Helaas staat er niet bij hoe hoog exact en wat dat de hoogste stad is. Wie googled dat even? Na een saai voorstadje, Vuillercin kom ik uit op een rotonde met daaraan alleen maar megastores, zoals Decathlon, maar ook een Hyper U. Bij die laatste ga ik naar binnen, keur de schappen non-food geen blik waardig en koop dan achterin de zaak twee sinasappels en een literpak gekoeld tomatensap. Wat is dat ontzettend lekker als het heet is en je dorst hebt!

Ik drink het ter plekke halfleeg, slacht dan een sinasappel en daarna voel ik me als herboren en wandel via drukke buitenwijken het centrum van Pontarlier binnen. Wat een mooi authentiek stadje is dat, echt een pareltje in de Jura! Natuurlijk staan er ook huizen te koop en winkels leeg, maar vergeleken bij andere steden valt het mee en is het aanbod gevarieerd. Misschien wel dankzij de geisoleerde ligging? Ik volg de bordjes Office du Tourisme en vind zo de jeugdherberg. Het is half 5 en volgens een briefje op de deur gaan ze pas over een uur weer open, maar ik heb geluk dat er mensen naar buiten komen en kan zo alvast mijn rugzak dumpen.

Bij de VVV haal ik alsnog een 'tampon' en een stadsplattegrond en slenter daarna een uurtje door het historische centrum. Helaas heeft mijn telefoon kuren, de foto's volgen morgen. Ik drink een biertje op een terras en koop bij een bakker 2 mini-pizza's, die ik later in de magnetron van de jeugdherberg opwarm. Zelfs hier ben ik de enige gast, pelgrims naar Rome moeten wel tegen eenzaamheid kunnen...