Dag 14: De grensstad Givet

Gisteravond laat klaarde het al op en vandaag is het stralend zonnig weer. Dankzij een fris windje blijft het langs de oevers van de Maas goed wandelweer. Als ik in de keuken van de abdij voor vertrek mijn flesjes water uit de kraan wil bijvullen, waarschuwt een van de keukenmeiden me dat dit geen drinkwater is. Ik krijg een literfles bronwater en een trechter. Hoe zouden ze vroeger dan zelf hun bier hebben gebrouwen? Waarschijnlijk kookten ze het eerst!?

Ik wandel vrijwel de hele dag op paden door bossen en weilanden op de hier rustige rechteroever. De enige mensen die ik tegenkom zijn groepjes bergbeklimmers. Op één punt is het pad door een overhangende rots zo smal dat ik er een stukje moet kruipen. Even vóór Givet passeer ik de Franse grens, die hier nogal grillig is, zodat ik pas over 2! dagen België definitief zal verlaten.

Ik bewaar minder goede herinneringen aan dit 'poliepje' Frankrijk. Toen ik er meer dan 30 jaar geleden op een liftvakantie terechtkwam, werd ik binnen het uur 3x tegen de muur gezet en gefoui...gefussi...gevisi...onderzocht. Het was de tijd van de grote demonstraties tegen kernwapens, Pasen bovendien en de Franse politie was alert op activisten. Zoals het hoort, bouwt ook Frankrijk het liefst haar kerncentrales zo dicht mogelijk op de grens met buurlanden. Vandaag is de witte rookpluim van de centrale bij Fumay de enige wolk aan een strakblauwe hemel. Om goed te laten zien wie de baas was, werd vervolgens de meer dan 20 kilo inhoud van mijn rugzak op het.trottoir gekieperd. Inpakken mocht ik het zelf weer. Tja, andere tijden, terug naar de onze.

Het is even na vieren als ik op de route mijn hotel binnenloop. Tenminste, dat denk ik, maar het hotel-café-restaurant L'industrie is nu alleen nog maar café. Ik drink er een biertje en krijg het adres van een ander hotel, in het centrum. Dat is een stuk duurder, maar ja, veel keus is er niet. Gelukkig heb ik gister de hele dag geen rooie cent.uitgegeven :).