75e dag: Middeleeuws geweld in Monteriggioni

9 juli 2017 - Monteriggioni, Italië

Ja, ja, dag 75, een jubileum! Ik had met de airco aan op 23* redelijk geslapen, maar te kort. De wekker ging 1 keer op snooz, om 5 uur was ik op, om kwart voor 6 weg, de cornflakes nog herkauwend. De camping lag al een stuk de goede kant op, dus dat kon ik van vandaag aftrekken.

De route was schitterend, zand- en grindpaden, heuvel op, heuvel af. Italië lijkt ook steeds droger te worden, onderweg alleen nog maar druiven en olijven. Daar kwamen vandaag velden vol zonnebloemen bij. En passent loste ik ook nog het mysterie van mijn misselijkheid op. De bijsmaak zat in het lokale water van de afgelopen dagen. Bij de dorpspompen vandaag was de vieze smaak weg. Ik begon me al zorgen te maken.

Rond één uur was ik bij de Abbazio della Isola, (waarschijnlijk fout gespeld, maar ik ben te moe om het te checken) een uurtje vóór Monteriggioni. Er zat een groepje pelgrims te wachten, jonge Italianen. Er bleek nu ook een herberg in gevestigd te zijn. Verder was er niets te doen; 1 dicht café, 1 gesloten benzinepomp. Ik besloot door te lopen (domdom) om morgen de etappe naar Siena kort te houden. Op de lange, hete, rechte aanloopweg naar de burcht, zat links ineens een hotel. 4 Sterren, wijnproeven, sauna, zwembad, bolides voor de deur. Ik ging er vies en bezweet even kijken en werd door de hoofd-gérant professioneel zakelijk verwezen naar de bar bij het zwembad. Ik nam eerst een tonic, toen 2 biertjes. Goddelijk.

Dat 2e biertje had ik misschien niet moeten nemen, de slotklim was op zich lastig genoeg. Met afwisselend een slok en een scheut water over mijn hoofd, naderde ik de noordelijke poort, waardoor alle pelgrims glorieus binnenkomen. Normaal gesproken, nu niet. Ik moest een kaartje hebben, tolgeld betalen. Er was dit weekend een groot Middeleeuws festival en de stad was hermetisch afgesloten. Da's ook niet zo moeilijk met metershoge muren en slechts 2 poorten. En ik moest bij de andere zijn, een halve giro slechts. De beveiliger was niet te vermurwen.

Ook bij de beveiligers bij de zuidpoort werd ik weggestuurd, eerst in de laatste bocht een kaartje kopen. Dat kostte 11 euro. Toen ik naar een mogelijke korting informeerde, werd ik raar aangekeken. Terug bij de poort werd mijn kaartje zorgvuldig bekeken (alsof ik'm ter plekke had weten te vervalsen), afgescheurd en ik kreeg ook nog een stempel op mijn hand. Welkom pelgrim!

Ondanks de drukte had ik in het kleine centrum de kerk en de ernaast gelegen herberg direct gevonden. Nu de receptionist nog, in dit toeristisch geweld. Er waren overal kraampjes, muziek, optredens, eten en drinken. Veel inwoners waren ook in oude kledij gehuld, wat het wel gemakkelijker maakte auto- van allochtoon te scheiden.

De receptionist vond mij en schudde zijn hoofd: "full". Ik dacht dat ik ontplofte, nog nahijgend van de inspanning en pissed om de entree. Voor een kort ogenblik verloor ik mijn aangeboren hoffelijkheid, maar het was lang genoeg om de man tot actie aan te zetten. " Wait!". Hij verdween, ik wachtte 5 minuten en vertrok toen maar, op zoek naar een alternatief. Dat zou nog niet meevallen, met zoveel toeristen...

En toen gebeurde het wonder: ik werd teruggeroepen: "Sir, we have a bed!". Sir was stokdoof en reageerde pas op de 3e noodkreet, toen-ie vlak achter me stond. Kinderachtig misschien en zeker op de verkeerde persoon gericht, maar ik moest mijn momentje van wraak hebben. Uiteraard heb ik excuses aangeboden voor mijn lelijke Engels. De kamer en het bed waren prima, slechts 4 onderbedden, een keuken en een douche, voor €15.

Op het marktplein wordt gehandeld in 'Grossi', in een koers van 1 op 1. Ik koop voor €6 muntjes, genoeg voor 2 bier. Denk ik. Fout. Bij het eerste biertje moet je 2 Grossi betalen voor de stenen mok. Pff. Ik drink mijn biertje op en geef de beker terug, inclusief mijn laatste muntje. Aanvulling op gisteren: de pelgrim verdwijnt, waar toerisme verschijnt! Ik verdween naar mijn kamer en herinnerde me dat ik nog een zakje 'Adventure Food' bij me had, gevriesdroogde kipcurry, 2.000 km meegezeuld over de Alpen en nu kwam-ie van pas. Heet water erop, roeren, dicht doen, 8 minuten wachten en smullen maar! En dat meen ik echt, het zijn goede, complete maaltijden. Uiteraard hebben de Italianen het laatste woord; het 21e eeuws elektronisch versterkte Middeleeuwse geweld duurt tot 01.10 uur :-(.

Foto’s

5 Reacties

  1. Dico:
    9 juli 2017
    Pfff. Viva el Turismo!!
    Sterkte
  2. Laurens:
    10 juli 2017
    Leuk verhaal. Doet me denken aan een van onze vakanties... op een camping in Cadiz was er ook iets mis (weet niet meer precies wat) en terwijl we de camping weer af reden ging het raampje open en begon je ook vreselijk te schelden op het personeel daar. "Worst camping I've ever been to"
  3. Friede Groenendijk:
    10 juli 2017
    Als je alles van tevoren weet, kun je met een dubbeltje de wereld rond, haha! Toch goed dat je je maaltijd 2000 km hebt meegezeuld. Je weet maar nooit. Alhoewel, in dit middeleeuwse geweld zal er best wel een lekkere maaltijd te verkrijgen zijn. Helaas voor een 'lekkere' prijs.
    Zou dit middeleeuwse feest een eeuwenoude traditie zijn in dit stadje, of is het alleen georganiseerd om de horeca te spekken?
  4. Henriette:
    10 juli 2017
    Dat die man zoveel moeite voor je deed terwijl hij niets te maken had met de oorzaak van je ongenoegen, ongelofelijk, maar inderdaad wel herkenbaar Geer
  5. Gerard:
    11 juli 2017
    Mja, kort lontje soms. Het is trouwens wel zijn werk. En ik vind dat het stadje tekort schiet; ze maken goede sier met het begrip pelgrimages, maar als er een echte op de stoep staat, gaat de deur dicht.