46e dag: Bernard kan van de bucketlist

We ontbijten in hetzelde restaurant, op speciaal verzoek weer omelet met spek. We hebben de kracht nodig om de etappe van vandaag te kunnen lopen. Het is weliswaar slechts een kleine 15 km., maar wel steil omhoog en over zwaar terrein.

Op advies van de kok lopen Frank en ik het eerste stuk over het dak van de autotunnel, totaan het stuwmeer, daarna gaan we dwars door het terrein, over steil stijgende paadjes, over en soms ook door beekjes van smeltwater. De panorama's zijn overweldigend en al snel lopen we gelijk met de sneeuw en naarmate we vorderen steeds meer door de sneeuw.

Ik mag van Peter, de Duitse/Nieuw-Zeelander een stok lenen, want steeds vaker zak ik tot mijn knieen weg in de sneeuw. De lucht is ijl, maar toch kom ik redelijk omhoog en al snel komt het Hospice in zicht. Er worden daar al bijna 1.000 jaar pelgrims opgevangen, maar vandaag de dag is iedereen er welkom. Frank heeft een fles Champagne gekocht in Bourg en als we Jude terugvinden, toasten we op de overwinning op de hoogste etappe van de Via Francigena (2473m). Het is druk in de eetzalen en na het diner, soep, couscous met ratatouille en een hoorntje met flan, kruip ik mijn bedje in. Moe, maar voldaan. Morgen volgt de afdaling naar Aosta, eindelijk Italië :-).