9e dag In 12 uur naar Cassino

25 maart 2019 - Aquino, Italië

We hadden ons allebei verheugd op een stevig hotelontbijt, maar ja, het blijft Italie: koffie met koekjes en taart en gebak. Gelukkig stond er tussen al dat suikergoed ook nog yoghurt en fruit, waarvan we ook ongegeneerd veel mee namen.

Ceprano uit ging lelijk langs de snelweg en we maakten de fout een viaduct te vroeg over te steken, waarna we via geitenpaden, akkers en een beekje overwoekerd met bramenstruiken weer op het rechte pad kwamen. In de anderhalf uur hadden we 3km afgelegd, terwijl we er 32 moesten naar Cassino.

Het was ook nog eens behoorlijk warm en het telefoonnummer van de parochie stond in faxstand. In Aquino (inderdaad die van Thomas) lesten we onze dorst met een koude cola om vervolgens een lang stuk langs het met hekwerk afgezette vliegveld te lopen. Het viel ons direct op dat er geen activiteit was en er ook geen gebouwen stonden. 

DSC02689

Een in ons geïnteresseerde fietser legde uit dat het vliegveld in 1939 militair belangrijk werd en om die reden door de Amerikanen in 1943 is platgebombardeerd. Eén stadje verder vormde Monte Cassino het toneel van een bloederige veldslag: waar maar liefst 75.000 geallieerde soldaten het leven lieten, tegenover 'slechts' 15.000 Duitse. 

DSC02701

Gelukkig hoefden wij na 32km niet ook nog eens helemaal de berg op. De telefoon werd aan het eind van de middag ineens opgenomen en we waren van harte welkom.

Om half 8, exact 12 uur na vertrek werden we binnengelaten bij de Caritas de Povere, een soort Leger des Heils voor dak-en thuislozen, vluchtelingen en armen, waaronder nu dus ook 2 Hollandse pelgrims. We kregen direct een enorm bord risotto, kalkoen en postelein voorgezet. Even later gaf moeder overste een Engels sprekende knul de opdracht ons in vol ornaat te fotograferen. Blijkbaar is hier nog nooit een pelgrim geweest.

IMG_20190324_073352

Zowel Lauren's als ik vinden dit soort overnachtingsplekken veel interessanter dan een duur hotel. Zo leer je een gedeelte van een land kennen, waarmee je normaal niet zo snel in aanraking komt. Gelukkig hadden we wel een eigen slaapkamertje. 

Foto’s

2 Reacties

  1. Elise en Marcel:
    26 maart 2019
    Prachtig, nu heb je echt weer een bon Camino gevoel. Geweldige overnachtingsplek en goed betaalbaar en eten wat de pot schaft. 😉
  2. Gerard:
    26 maart 2019
    Klopt Elise, dat is hier wel moeilijker dan in Spanje, maar ik heb goede hoop voor de Balkan!