Dag 81 & 82: Badderen in Bolsena

16 juli 2017 - Bolsena, Italië

Ik ontbijt met de laatste 2 tomaten en een sinasappel uit Siena, 2 bekertjes vruchtenyoghurt en een kopje Nescafé. Aan de uitvalsweg, de Via Cassia, is een café al open en doe ik het nog eens dunnetjes over. De route loopt tot de helft vrij vlak, tot aan het hooggelegen dorp San Lorenzo Nuovo.

Op slag verandert ook het landschap, van saaie geelbruine heuveltjes in om aandacht schreeuwende blauwtinten. In San Lorenzo sta je in feite boven het meer en je krijgt ook de indruk dat je er bijna bent. Ik moest echt de neiging onderdrukken om af te dalen. Helaas, de route boog af, links langs de beschaduwde heuvelrand.

Voor elke bocht dacht ik: "Nu ben ik er", maar dat viel nog behoorlijk tegen. Ik had net weer tot grote vreugde van een wespenkolonie mijn waterflesjes bijgevuld, toen ik eindelijk de contouren van het kasteel van Bolsena zag opdoemen. De oude stad is letterlijk tegen de klippen opgebouwd, het moderne, mondaine leven speelt zich lager, rond het meer af. Het was nog lunchtijd en ik bestelde een paar broodjes en een biertje. Elke dag pasta gaat ook vervelen.

Na een zeer steile afdaling loopt de route in de Via Cavour langs de kerk Santa Cristina, met bijbehorend ostello. Ik kan er 2 nachten blijven voor een tientje per nacht. Er is een keukentje, maar ik besluit koud te koken: Russische salade, maaltijdsalade en yoghurt toe. Weggespoeld met een flesje Est! Est!! Est!!! de Montepulciano, om alvast in de stemming voor de volgende etappe te komen.

Ik heb een 4-persoonskamer voor mezelf alleen en slaap uit tot 7 uur! Een record de laatste tijd. Ontbijten doe ik op mijn laatste rustdag vóór Rome aan het meer. Ik wentel me als een volleerd toerist in de luxe, huur een strandstoel met parasol en werk eindelijk een week achterstand in mijn reisverhalen weg. Ondertussen dobber ik af en toe in het lauwwarme water en laat het personeel flink draven met hapjes en drankjes. Er staat een lekker briesje en zo houd ik het tot 5 uur uit.

Terug in het ostello heeft de realiteit me ingehaald en word ik geconfronteerd met een Italiaanse kamergenoot (tja, dat zat er in) en een horde jongeren, waaronder de Nederlandse Inge, die me verwelkomt met: "Ben jij Gerard?". Ik zit nu zo vlak voor de finish niet echt meer op gezelschap te wachten, maar ja, hier is geen ontkomen aan en ze bedoelt het vast goed. Morgen verder, daar heb ik na dit luxe dagje ook wel weer zin in!

Foto’s

3 Reacties

  1. Rans Heitsma:
    17 juli 2017
    Est! Est! Est! is mijn favoriete Italiaanse witte wijn, je zou voor de gein eens het wiki-verhaal er over moeten lezen...
    https://nl.wikipedia.org/wiki/Est!_Est!!_Est!!!_di_Montefiascone
    Goede reis verder Gerard ....
  2. Friede Groenendijk:
    17 juli 2017
    Wat is dat Montefiascone toch mooi! En je hebt groot gelijk: lekker even uitblazen aan een heerlijk meer. Nog even en je bent er. Geweldig gedaan!
  3. Gerard:
    17 juli 2017
    Ja, prachtig verhaal, Rans, en ook goed benut door de Italianen, het jaartal 1111 doet natuurlijk ook wonderen. Ik stond rond de middag aan zijn tombe (zie foto's). Prachtige fresco's ook!