Dag 71: Autoloos Altopascio

5 juli 2017 - Altopascio, Italië

Het was vandaag onbewolkt, zonnig en 31 graden en de etappe telde slechts 16 km. Meer positiefs kan ik over vandaag niet verzinnen. Het landschap en de dorpjes waren niet bijzonder en overal waren auto's, veel auto's. Een eindeloze stroom auto's, tot in het centrum van Altopascio aan toe. Maar zo ver liep ik niet eens; vlak voor dat de doorgaande weg onder de snelweg door en over het spoor de auto's in het centrum van Altopascio uitspuugt, zit er links een hotel.

Hotel Paola schreeuwt om aandacht via een balkon vol wapperende vlaggen en een krijtbord op de stoep, met prijzen.
Pelgrimsprijzen, voor het eerst dat ik dat hier zie. Een "shared room" kost maar € 15, "single rooms' zijn er vanaf 20 tot 30 euro. Als ik binnen informeer, is de goedkoopste soort niet meer beschikbaar (dat zal wel een lokkertje zijn geweest), maar ik kan wel een kamer van € 20 krijgen, zonder airco en met gedeelde badkamer. Ik vind het prima.

En de kamer is ook prima. Helaas wel aan de straatkant, maar met de ramen dicht en de ventilator aan, hoor je daar niets van. Ik douche me in de schoonste badkamer ooit, doe mijn handwasje en neem een lange siësta, tot half 6.

Dan fris ik me op en loop via de brede marmeren trappen, met aan de muren enorme spiegels, posters van opera-uitvoeringen én zwartwit portretten van de Belgische koningin Paola, de drukke straat op (Ik zal proberen uit te vinden waar die voorliefde voor het Belgische koninklijk huis vandaan komt).

Het is avondspits, dus nog drukker. Ik verken het dorpje, dat voor mij de weinige charme die het heeft, door de verkeershinder verliest. Ik drink een biertje op een terras en kijk naar een paar mannen die een kraampje opbouwen. Langzaam aan, met steeds meer mensen en materieel, wordt dat uitgebouwd met een muziekinstallatie, dranghekken en een start en finish. Er verschijnen steeds meer atleten en met behulp van de Carabinieri en de Police Communale, wordt in 2 uur het onmogelijke bereikt; een autoloos centrum!

Het gaat om een estafette-race met 4 lopers per team en elke loper moet 2 rondjes van, naar ik schat 1 km. lopen. Er is nogal wat niveauverschil, dikke veteranen, afgetrainde adolescenten, mannen en vrouwen door elkaar heen, met daarvóór op een fietsje met een fluitje in zijn mond, de wedstrijdleider. Het is al gauw een zooitje, maar daar maalt niemand om. Tussendoor eet ik nog 2 puntjes pizza en tegen tienen slenter ik weer terug naar mijn hotel. Daar rijden de auto's nog wel, maar met een grote boog om het centrum heen. Zou er nou nooit's iemand op het idee komen...?

Foto’s

2 Reacties

  1. Agnes:
    6 juli 2017
    Wat een leuk stukje verslag was dit nu weer. Dat zal ik gaan missen als je pelgrimage erop zit, dus doe maar langzaam aan.
    Fijne dag , het zal wel weer heet worden, dat is het hier ook, maar ik hoef niet te presteren dat scheelt een heel borrelglaasje!
  2. Dico:
    6 juli 2017
    Leuk om te lezen Gerard. Heerlijk land dat je zo passend traag beschrijft. Genieten. Eens met de vorige schrijver: doe maar molo-molo.