Dag 65: Over de pas naar Pontremoli

Waarschijnlijk had Pluvius een beetje berouw van zijn overdaad gister, want ik heb de hele dag geen spetter gevoeld. Niet dat het vandaag stralend weer was, zeker niet, het was fris, maar er was ook zon. In het begin van de etappe, bergop naar de Passo dello Cisa, heb ik nog even geprobeerd de paden te lopen, maar het was onbegonnen werk. Ook op de doorgaande weg lagen de stille getuigen van het geweld van gisteren: takken, bladeren, stenen.

Ik was laat vertrokken, na tot half acht te hebben uitgeslapen, maar maakte dat tijdverlies, zeker in de afdaling, meer dan goed. Ik bedankte vriendelijk voor de aangeboden lift van een taxichauffeur (waar was u gister?) en zag, hoog in de berm pauzerend 2 wielrenners afdalen. De voorste zag mij uit zijn ooghoeken, draaide zijn hoofd en maakte daarbij eem slinger, die de achterste vergroot overnam. Hij sloeg over de kop en zijn fiets landde bovenop hem. Ik sprintte er naar toe en haalde man en fiets uit elkaar. De schade viel mee, hij droeg een helm en een windjack met lange mouwen, maar het had gemakkelijk minder goed kunnen aflopen. Ik was bijna beneden, in Pontremoli, toen ze me pas inhaalden.

Pontremoli, Toscane. Wat een charme, hoe fotogeniek! Alle cliché's zijn waar (daarom zijn het ook cliché's geworden). Het is zo pittoresk, dat de lelijke dingen wegvallen. En die zijn er ook genoeg: lawaai, verkeer, industrie, de (goederen)spoorlijn. Ik check in bij een voormalig Capucijnerklooster, net buiten het centrum. Het kost maar een tientje en daarvoor krijg je een eigen kamertje, prima sanitair, overal wifi en de beste keuken die ik met pelgrimeren ben tegengekomen!

Het centrum is één en al touristtrap: brocantes, speciaalzaakjes, wel 4 gelateria's, terwijl het centrum eigenlijk maar één lange straat is. Het sterft er ook van de bejaarde Engelsen. Wat doen die hier. Die wilden toch juist uít Europa?

Met moeite vind ik een alimentari en koop een flesje wijn, tortellini en geraspte parmeggani. Het is bijna een belediging voor de keuken. Een Italiaanse knul maakt er meer werk van. Hij studeert popmuziek in Wenen en rijdt nu het Italiaanse deel van de Francigena met zijn vriendin. Er zijn meer bikers, weinig lopers. Morgen staat er een gemakkelijke etappe op het programma, 27 km. vlak naar Aulla.