Dag 43: Makkelijk dagje naar Martigny

Ik had mijn wekker gezet om vroeg te kunnen gaan lopen. Terwijl de nonnen de Lauden zongen, trok ik de deur achter me dicht. Misschien niet helemaal zoals het hoort, maar ik wilde op tijd in Martigny zijn, om bij het postkantoor wat overbodige ballast terug te sturen.

Het weer was gelukkig goed gebleven, lichtbewolkt en fris, prima wandelweer. Vanaf La Pelouse kan je terugkijkend nog net een klein streepje meer zien, vooruit komen de eerste tweeduizenders met sneeuw in zicht. Dat leverde de eerste fraaie vergezichten op. Ik lunchte op driekwart in de geest van Paolo bij een bar met een biertje. Martigny was niet ver meer, als eerste zag ik de.hoge tufstenen toren, daarna de oude, overdekte houten brug over de.snelstromende Dranse.

Ik meldde me bij de receptie van de camping en was de enige gast voor de dortoirs, kleine slaapzaaltjes met stapelbedden. Terwijl ik kwartier aan het maken was, kwam Madame aanzetten met een nieuwe gast: Frank uit Westerhaar. Hij kon mijn idee om spullen terug te sturen wel waarderen en op de weg naar het postkantoor kreeg ik zijn verhaal te horen. Frank was de dag ervoor gevallen door een epIleptische aanval en snel daarna buiten bewustzijn gevonden door 2 achteropkomende dames, die een ambulance belden. Na een nachtje ziekenhuis in Sion kon hij -met medicijnen en schaafwonden- verder aan zijn tocht. Het ziet er dus naar uit dat ik morgen weer een wandelmaatje heb. Het lot heeft mij wederom aan een Tukker gekoppeld. Ach, het kan rotter ;-).