85e dag: Zoef... Sutri

"Mister! Bteakfast!" Shit, hoe laat is het? O, 10 voor 6, valt mee. En ik had natuurlijk zelf om ontbijt om 6 uur gevraagd, maar ik had nog wel een uurtje slaap kunnen gebruiken. Ach, nog 1 dag 30 km. en dan heb ik een extra dag in Rome. Mister trekt zijn hemeltjesblauwe zwembroek aan en ontbijt op zijn dakterras. In het westen hangt een sliert nevel, in het oosten is de zon nog niet boven de bomen en het is licht fris. Lekker, voor je het weet is het 'gewoon' weer 32 graden. Alles is er, espresso, heet water, warme melk, pakje sap en diverse voorverpakte broodjes.

Alhoewel het hemelsbreed misschien slrchts 4 km. is naar Vetralla, doet de Via Francigena er het dubbele over. Via allerlei zandpaden, sommige privé-bezit, wordt de drukke oude route, de Cassia ontweken. En dat kost, hoe dichter bij Rome, steeds meer moeite. In Vetralla, een langgerekt plaatsje op een schipvormige heuvel, drink ik koffie, haal een stempel, sla vers fruit en sap in en pin ik tenslotte. Het is al 10 uur als ik verder loop.

Gelukkig is de route schaduwrijk vandaag. Eerst weer over in tufsteen uitgehakte wegen, later langs en soms dwars door een nieuw landbouwproduct: de hazelnootstruik. Volgroeid hebben ze de omvang van een kleine boom, maar de vele stammetjes verraden dat het toch echt een struik is. Ik geniet er mijn fruitlunch onder, met de meest zoete en sappige pruimen ooit. Het uithakken van de wegen in tufsteen gebeurde natuurlijk in de eerste plaats om een vlakker traject te krijgen, maar het leverde ook bouwmaterialen en schaduw op. Ik zie onderweg zelfs enkele kerken, die van tufsteen zijn gebouwd. Het enige nadeel is de gigantische berg arbeid die moest worden verricht. Maar arbeid was vroeger goedkoop, of zelfs gratis, als je slaven inzette. Workin' on the chain gang.

Het laatste stuk bos vóór Sutri is fraai, een smal pad, veel ontwortelde bomen, een kabbelend watertje en gammele houten bruggetjes. Het had alleen wel een stukje korter gemogen, pff, er kwam geen eind aan. Plotseling dan toch ineens wel en ik zie Sutri als een plaatje liggen, hoog bovenop een tufstenen rots. Daaronder een vlakke weide, vol archeologische vondsten uit 25 eeuwen menselijke beschaving. Het is al na 5 uur, maar toch neem ik de omweg door het archeologische park, langs het amfitheater en in de rots uitgehakte graven. Het stadje zelf doet nog Middeleeuws aan, met zeer steile straatjes naar het centrale plein. Het is 6 uur en omdat ik verwacht een standje van de nonnen te krijgen, of misschien wel helemaal geen toegang, loop ik de VVV binnen. Binnen 5 minuten heb ik een stempel en een kamer in een pelgrimshotel, voor slechts 35 euro, inclusief ontbijt. Nu eerst een welverdiend biertje!