63e dag: El Burgo Ranero - Puente Villarente

Ondanks vroeg geritsel met plastic zakjes en irritant gefluister, blijf ik nog een uurtje in mijn bed liggen. Martin en ik verlaten de herberg als laatsten, om half acht. In het café-restaurant naast de herberg verkopen ze stokbroodjes met spiegelei en jamon, heerlijk!

Het is, samen met 2 koppen koffie ook precies wat we nodig hebben, want volgens het gidsje is er de komende 3 1/2 uur niets dan eindeloze hoogvlakte. We lopen al dagen op een hoogte tussen de 800 en 900 meter. De info uit het gidsje klopt op zich wel, alleen raffelen wij de afstand naar het volgende dorp een uurtje sneller af.

In dat dorp, Reliejos, drinken we koffie. Als ik na een kwartiertje aanstalten maak om te vertrekken, zegt Martin dat hij blijft. Hij wil wachten op een Slowaakse meisje, waar-ie gisteren ook al mee flirtte. Hij is 41, zij midden 20. En hij is getrouwd. Hij belt vaak naar huis, maar het eerste wat hij dan vraagt, is hoe het met de hond gaat. Tja. Volgens mij heeft hij zijn prioriteiten niet helemaal op een rijtje, maar ieder zijn Camino.

Ik loop in een wat rustiger tempo door naar het volgende dorp, waar ik mezelf trakteer op een ijskoud biertje en een maaltijdsla. Als er iets op de Spaanse keuken is aan te merken, is het het gebrek aan groenten.

Daarna wandel ik op mijn gemak de laatste 6 km naar Puente Villarente, waar we hadden afgesproken in de herberg El Palayo. Marcel & Elisa duiken later die middag wel op, Martin meldt hun later telefonisch dat hij zich één dorp terug, maar in goed gezelschap bevindt.

We moeten er met zijn drieën een beetje om lachen, dit verhaal krijgt ongetwijfeld een vervolg. Wij zitten lekker in de zon in de tuin van de herberg. 's Avonds wordt er nog een pelgrimsmenu geserveerd: als eerste gang een flink bord spaghetti, als 2e gang bakkelau met frites. In het sausje op de vis zitten, jawel, 12 doperwtjes verstopt :-)