Dag 54: Veertig vlak naar Vercelli

Na een matige nachtrust door verkeerslawaai gaat de wekker onaangenaam vroeg: 5 uur. Ik maak oploskoffie en eet cornflakes met melk, pak 2 puntjes pizza in voor de lunch. Ondanks de koude douche gister, doneer ik toch royaal, omdat ik het belangrijk vind dat dit soort slaapplaatsen blijven bestaan. Even voor zes sta ik buiten, ingesprayed en wel.

De zon is net op, via een slingerend landweggetje loop ik Cavaglia uit, het platteland op, tussen mais- en de eerste rijstvelden door. Het is zondagmorgen vroeg en de stilte wordt alleen verbroken door het gekners van grind onder mijn schoenen en blaffende honden bij elke boerderij. Pas twee en een half uur later loop ik het eerste stadje binnen, Sartià, en drink er een stevige espresso.

Het is vandaag mijn enige horeca-stop onderweg, alleen in San Germano is nog een Tabacchi open, waar lk een flesje melk koop om de pizza mee weg te spoelen. Het is weer bloedheet en op de smalle dijkpaadjes tussen de rijstvelden is weinig schaduw. Gelukkig staat er een verkoelend briesje, dat ook tegen de muggen helpt. Ondanks dat én mijn spray word ik toch af en toe flink gestoken

Er is weinig tegen te doen, ik loop stevig door en om half 4 bereik ik Vercelli, waar ik meteen een grote pils bestel. Het waren vandaag 40 zware kilometers, maar er was geen alternatief. Vlakbij de kathedraal is een goedkope albergue. Alle luiken, zelfs voor de voordeur zijn dicht en ik vrees het ergste, maar een briefje verwijst me naar huisno. 1 in de aangrenzende steeg.

Het hotel heeft betere tijden gekend, maar de kamer is groot en schoon en de douche prima. Dan is het tijd om mijn lieve vader te bellen en hem te feliciteren met zijn 87e verjaardag! Ik hoor dat Henriëtte, Laurens en Lorraine net weg xijn. Het is voor het tweede jaar op rij dat ik mijn vaders verjaardag mis, volgend jaar ben ik er zeker bij.

Ik val in slaap en word om half 7 wakker, mooi op tijd om wat te eten en drinken en de stad te verkennen. Vercelli verrast aangenaam, met mooie gebouwen en kerken. Het centrale plein is klassiek mediterraan: een standbeeld in het midden en schaduw door booggalerijen, met daaronder veel horeca. Ik slenter rond, drink er 2 biertjes en krijg daar zoveel tapas bij, day ik de avondmaaltijd maar oversla. Als de zon achter de huizen wegzakt, is het ook meteen pelgrimsbedtijd