87e dag: Laatste stop vóór Rome; La Storta
21 juli 2017 - La Storta, Italië
Er is al een zekere nerveusiteit te bespeuren bij mijn mede-pelgrims. Sommigen staan zeer vroeg op en omdat ik daardoor toch ook wakker ben, werk ik mijn blog maar bij. Het lijkt me nogal vervelend als ik dat straks thuis nog moet doen ;-).
Campagnano ligt hoog en toch moet ik flink klimmen bij het verlaten van de stad. Halverwege de klim is een grote fontein. Ik tref er de 3 Italiaanse dames en blijf er zelf zeker een kwartier hangen. Ik was mijn gezicht en steek mijn armen diep in het ijskoude water. Het helpt, tot halverwege de lange afdaling ben ik fris. De dames ben ik dan allang weer voorbij. Na 2 illegale vuilnisstorts begint er een natuurpark, dat eindigt met weer een pittige klim naar Formella, waar ik koffie drink en de Duitser Ufer weer tref.
Ik neem de alternatieve route naar La Storta, die door een ander, hooggelegen natuurpark leidt, waar veel archeologische vondsten zijn gedaan, uit de tijd vóór de Romeinen. Er is een enorme grafheuvel met sieraden en wapens uit de 9e eeuw vóór onze jaartelling en een ingenieus ondergronds gegraven Etruskisch waterkanaal. In Isola Farnese begint de asfaltweg die naar de Cassia in La Storta klimt. Ik drink er met Ufer een biertje, we hebben het weer gehaald!
La Storta was de eerste halteplaats van bisschop Sigeric op zijn terugreis naar Canterbury. Het La Storta van toen was een autonoom bergdorp, nu is het een aan Rome vastgegroeide voorstad en niet direct het mooiste stukje Italië dat ik heb gezien. Overal zwerfvuil, woningen, winkels en industrie door elkaar heen, allemaal knokkend voor een goed plaatsje aan de Cassia naar Rome. Het meest storend is natuurlijk het verkeerslawaai, dag en nacht.
Het is 3 uur en de kathedraal is tot half 5 dicht. Omdat het niet duidelijk is, of we er kunnen overnachten, lopen we de Cassia terug, naar de Suore de Poverelle. Eerlijk is eerlijk, de adressen komen uit mijn gids en zijn allemaal correct. Helaas hebben de zusters, die er ondanks hun naam een aardig optrekje op na houden, een pelgrimerende schoolklas op visite en is er geen plek meer. Wél helpen ze ons met het vinden van een slaapplek bij het Instituto Figle del Sacre Cuore, nog een kwartier verder terug aan de Cassia. Daar zijn we welkom, al kost een kamer met ontbijt gewoon 3 tientjes. Ik prefereer het verkeerslawaai boven de hitte en slaap met het raam open: het zal toch wel een kort, onrustig nachtje worden. Morgen Rome!
Respect.
Groet,
Marcel en Elise
Je moeder en ik zijn trots op je! Hopelijk tot a.s.Dinsdag.