Dag 89 & 90: Rome voor beginners
Ik was nog nooit in Rome geweest. Heimelijk was ik ook wel een beetje jaloers toen allebei mijn zoons op de middelbare een schoolreisje van een week naar Rome kregen. Ik heb die achterstand nu in 2 dagen ingelopen. Letterlijk, want op het eerste taxiritje na, heb ik alles te voet gedaan. Gisteren lukraak, vandaag met een plan. Allereerst moest ik nog inchecken; om duistere redenen kan ik mobiel al een maandje niet in mijn mail. Op zich is dat wel rustig, maar nu had ik gmail nodig. Hoe overleefden we dat vroeger? Ik vond een smoezelig winkeltje voor post, internet en fax (wie faxt er nog wel eens?) en het was in 3 klikken gepiept. Doel 2 was het vinden van een andere slaapplaats, want in het Spedale mag je helaas maar maximaal 2 nachten slapen. Gistermiddag arriveerde Olga en 2 jonge Belgen, die 10 dagen hadden gelopen, zodat we aan de dis eindelijk een keer niet in ondertal waren.
Ik liep vandaag langs het Forum, de typemachine en het Colosseum richting station. De typemachine is de bijnaam voor het megalomaan grote monument voor Victor Emanuel, de eerste koning van Italië. Ik vlieg morgen al om 10 uur, dus wil ik dicht bij het station slapen. Het vliegveld Da Vinci ligt op 37 km. afstand, een uur met de bus, maar misschien neem ik wel een taxi, de tarieven zijn in Italië redelijk.
Nu Rome zelf. Waar Lazio, de campagno rond de stad soms echt uitgesproken smerig was, is Rome zelf redelijk schoon. En groen! Ik ben de stad gaan verkennen vanuit Trastevere, omhoog langs de Tiber, die over de gehele lengte aan beide zijden is beplant met enorme platanen. Verder is Rome gebouwd op 7 heuvels, die logischerwijs groen zijn gebleven en zo de stad letterlijk lucht geven. Verder is Rome eind juli te druk en te heet. Voor elke 'attractie' staan lange rijen, die maar langzaam opschuiven, mede door de talloze groepen Chinezen, die grif betalen om voor te mogen.
Ik bezoek, als oprecht pelgrim wel de 'moeder aller kerken', met vermeende fragmenten van het Kruis, waaraan Jezus zou zijn gestorven en meer van dat soort relieken. Ik ben absoluut niet gelovig, maar kan al die poeha hier wel waarderen. En het geloof leeft hier echt; op mijn eerste avond hier stuitte ik bij toeval op een processie, waarvoor het publiek toestroomde en applaudiseerde.
Tot slot, ik kan er niet om heen, wordt het straatbeeld beheerst door overal duidelijk zichtbare aanwezigheid van politie en militairen, met machine-pistolen in de aanslag. Ik ken het beeld uit Brussel en Parijs, daags na de aanslagen daar. Maar in Rome is toch recent niets voorgevallen? Morgen vlieg ik terug, van Rome naar Rotjeknor. Waar militairen in het straatbeeld iets is uit de jaren 40 van de vorige eeuw. En dat dat alsjeblieft zo blijven mag...
Dit is mijn laatste 'post'. Ik was blij verrast met alle lieve, leuke en enthousiaste reacties. En ja, misschien loop ik ooit nog's naar Jeruzalem. Ooit, zeker niet volgend jaar. Bedankt voor het volgen en hopelijk tot snel, irl ;-).
Wel thuis.
Oh ja, Henriette wacht je op het vliegveld op met... een tondeuse, hihi!!
Fijne vlucht!!
Bedankt voor je interessante verslagen met achtergrond.
We hebben genoten van je verhalen ( je schrijft echt heel leuk) en gaan ze zeker missen! Allerbeste wensen, Els en Jeroen (zus en zwager van Janine).