39e dag: Mont-de-Marsan - Saint-Sever

Ik slaap goed, maar ben vroeg wakker door voorbijrazend verkeer. Het badhuis ligt aan een drukke weg en is slecht geïsoleerd.

Ik loop omhoog de stad uit, ook weer langs een drukke weg, met veel grote megastores.

Pas na St.-Pière-du-Mont mag ik van de grote weg af en loop ik bospaadjes en kleine asfaltweggetjes.

In Sainte-Eulalie bezoek ik maar weer eens een kerk.

Ook hier ligt weer een boek open en ik krabbel er bijna een paar plichtmatige regels in, als ik, gewapend met leesbril zie dat het een condoleanceregister is, voor Monsieur Richard Plantier.

De dienst staat op het punt van beginnen.

Doet de naam van de overledene er toe? Jazeker, want aan de muur, boven het register, hangt een plaquette ter herinnering aan Maréchal Gaston Plantier, in 1940 aan het front gesneuveld.

Waarschijnlijk was dan Richard Gastons' kleinzoon?

Tja, je komt en je gaat, om mijn vader eens te citeren.

Via een dijkje loop ik onder de spoorbrug en over de gewone brug over de l'Adour de benedenstad van St.-Sever binnen, maar natuurlijk moet ik in de burcht, de bovenstad zijn. Zo lelijk als Mont-de-Marsan was, zo lieflijk is het in 972 gestichte Saint-Sever. De Bourg is één groot monument, gedomineerd door een enorme abdijkerk.

Bij de VVV haal ik mijn stempel en ik betaal een tientje voor wat verweg de beste gemeentelijke refuge van allemaal is. Hij is compleet, fris, goed verzorgd en aan alles is te merken dat hier vrijwilligers werken, die weten waar een pelgrim behoefte aan heeft. Ja, ok, wifi, dat is er niet. Wel in de multimediatheek, zoals ze hier tegenwoordig de bieb noemen. Maar ja, het is maandag en maandag is Frankrijk op slot. Ik heb trouwens voor het eerst in dagen weer een mede-pelgrim. Ze heet Emilie, is 31 en Waals.